• 6-latki

        • CZWARTEK 23.12.2021 r.

           

          TEMAT KOMPLEKSOWY: O CZYM W ŚWIĘTA KAŻDY Z NAS PAMIĘTA?

          TEMAT DNIA:

          I. Odkrywanie litery b, B

          II. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 metodą Rudolfa Labana
           

          CELE:

          • rozwijanie słuchu fonematycznego

          • rozpoznawanie i nazywanie poznanych liter

          • rozwijanie sprawności fizycznej                                  

          Podstawa programowa: IV 2, IV 4, I 5,

           

          1. Bombka czy bomba? – zabawa ruchowa połączona z aktywnym słuchaniem.

          Dziecko biega w wyznaczonym miejscu. Gdy Rodzic mówi bom… przystaje i uważnie słucha je, by wykonać odpowiedni ruch.

          R. mówi:

          ...ba – dzieci kucają, a potem wyskakują w górę, wołając bum!

          ...bka – dzieci wykonują obręcz ze złączonych dłoni, następnie jeden obrót w miejscu,

          ...bim – dzieci stają na baczność i poruszając głową w prawo i w lewo, rytmicznie powtarzają bom-bim, bom-bim.

           

          2. Odkrywanie litery m, M: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.


          Wyodrębnianie wyrazu podstawowego balon
          Tablica demonstracyjna nr 2.
          - Rodzic prezentuje tablicę demonstracyjną i prosi dziecko o wskazanie na niej koloru pola, na którym znajduje się nazwa zdjęcia rozpoczynająca się głoską b. Dziecko wskazuje zdjęcie, którego nazwa rozpoczyna się głoską b. 

           

          - Analiza i synteza słuchowa słowa balon
          Dziecko dzieli słowo balon na sylaby (klaszcząc) i na głoski (jedna głoska to jeden wyprostowany palec). Liczy sylaby i głoski w słowie balon. Wymienia inne słowa, w których głoska b jest na początku, na końcu oraz w środku.

           

          - Budowanie schematu słowa balon.
          Białe kartoniki.
          Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszą w słowie           balon. Rozsuwa kartoniki, wymawiając głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, z ilu głosek składa się słowo. Głośno wymawia głoski, dotykając kartoników.

           

          - Budowanie schematu słowa Bolek
          Białe kartoniki.
          Dziecko dzieli słowo           Bolek na sylaby, a potem na głoski. Układa z kartoników schemat imienia.

           

          - Określanie rodzaju głoski b
          Dzieci wymawiają głoskę b –długo i krótko.
          Głoska           b jest spółgłoską i oznaczamy ją kolorem niebieskim.

           

           - Budowanie modeli słów balon, Bolek.
          Kartoniki: czerwone, niebieskie.
          Dziecko głośno dzieli słowa balon, Bolek na głoski.
          Pod schematami słów dziecko zaznacza miejsca głoski b niebieskimi kartonikami. Czerwonymi kartonikami zaznaczają miejsca samogłosek w słowach balon, Bolek. Pozostałe miejsca zaznaczają na niebiesko. To spółgłoski. Porównują liczbę samogłosek i liczbę spółgłosek w podanych słowach.

           

          - Odkrywanie litery B, b.
          Kartoniki z literami B, b
          Rodzic pokazuje kartoniki z literami b, B. Dziecko omawia ich wygląd. Umieszcza litery w odpowiednich miejscach pod modelami słów balon, Bolek.
          Dziecko przypomina, kiedy używamy wielkiej litery.

           

          - Uzupełnianie wyrazów wcześniej poznanymi literami.
          Kartoniki z literami:           o,l, a, e, k
          Dzieci umieszczają pod modelami słów kartoniki z odpowiednimi literami. Odczytują wyrazy.

           

          Karta pracy  s.44 i 45

          https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_kp_cz2/mobile/index.html#p=47

          - Karty pracy, s. 44.
          Polecenia:
          Pokoloruj rysunki, których nazwy zawierają głoskę           b.
          Podziel nazwy zdjęć na głoski. Pokoloruj na niebiesko okienka – miejsca występowania głoski b
          Przeczytaj.
          Podkreśl na niebiesko litery           b, B w wyrazach.
          Pisz litery           b po śladach.


          - Karty pracy, cz. 2 , s. 45
          Polecenia:
          Obejrzyj ilustrację.
          Przeczytaj tekst.

           

          Zapraszam do wysłuchania piosenki  o literze b.

           

          Ćwiczenia grafomotoryczne https://kolorowanki.net.pl/nauka-pisania-liter/litera-b/


           

          2. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 (metodą Rudolfa Labana I.8.)


          Nagrania: wersji instrumentalnej dowolnej piosenki, wybranej piosenki, wersji rytmicznej
          melodii (płyta CD), muzyki w wysokim rejestrze i w niskim rejestrze (płyta CD), nagranie
          utworu Fryderyka Chopina (płyta CD), odtwarzacz CD.

          • Wyczucie własnego ciała. Dziecko poruszają się w rytmie wersji instrumentalnej wybranej piosenki, według własnej inwencji twórczej.

           VIVALDI „ZIMA“  https://www.youtube.com/watch?v=TjhbQDfI0rg

          Gdy muzyka milknie, zatrzymuje się, a następnie wykonuje ćwiczenia wskazanymi przez rodzica częściami ciała:
          • ćwiczy głowę i szyję – wykonuje skłony, skręty, krążenia,
          • ćwiczy tułów – wykonuje skłony, opady, skręty, krążenia,
          • ćwiczy ramiona i dłonie – wykonuje wymachy, wznosy, krążenia ramion i dłoni, ruchy palców, klaskanie,
          • ćwiczy nogi i stopy – wykonuje podskoki, wspięcia, wymachy, tupanie.
          Gdy dziecko usłyszy dźwięki muzyki, powraca do swobodnej improwizacji ruchowej.

          • Przygotowania do zimy – wyczucie siły (ciężaru). Dziecko naśladuje rąbanie drzewa siekierą, następnie – przewracanie go na ziemię mocnym pchnięciem – wykonuje mocne i szybkie ruchy. Naśladuje chwytanie za gałęzie, przeciąganie ściętych drzew, toczenie pni drzew – wykonuje mocne i wolne ruchy. Naśladuje zrywanie liści ze ściętych drzew – wykonuje lekkie i szybkie ruchy. Naśladuje podrzucanie zebranych liści do góry i ich opadanie na ziemię – wykonuje lekkie i wolne ruchy.

          • Podmuch wiatru – wyczucie ciężaru ciała i przestrzeni. Silny podmuch wiatru powoduje spadanie śniegu z drzew – dziecko podskakuje w górę w szybkim tempie, przechodzi do przysiadu. Wiatr unosi z ziemi płatki śniegu do góry – z przysiadu dziecko wykonuje szybkie przejście do stania. Płatki śniegu fruwają w powietrzu i powoli opadają – dziecko porusza się w różnych kierunkach: na palcach, na lekko ugiętych kolanach, przechodzi do leżenia. Dziecko biega, wyciąga ramiona jak najwyżej i jak najdalej – łapie opadające płatki śniegu. Przeskakuje przez zaspy śniegu i ścięte drzewa. Odpoczywa w różnych pozycjach, zajmując jak najwięcej miejsca – powoli robi „aniołka” na śniegu, jak najmniej miejsca – chowa się pod „choinkami“.

          • Wirujący taniec płatków śniegu – umiejętność współdziałania z grupą. Płatki śniegu fruwają w powietrzu – dziecko tańczy przy wybranej piosence. Gdy muzyka milknie, tworzy łańcuch z płatków śniegu – łapie się za ręce z rodzicem/innymi domownikami, wszyscy formują duże koło, poruszają się po jego obwodzie krokiem odstawno-dostawnym, przy nagraniu piosenki. Podczas krótkiej przerwy w nagraniu piosenki rozbiegają się, by kontynuować indywidualny taniec płatków śniegów.

          • Szukanie zguby – wyczucie przestrzeni i czasu. Dziecko pogubiło w lesie ulubione maskotki, więc rozpoczyna poszukiwania – chodzi, biega w różnych kierunkach, przyjmuje pozycje na czworakach, w leżeniu, w klęku, wykonuje skłony tułowia – szuka w śniegu, w zaspach, zagląda pod choinki.

          • Wyczucie płynności ruchu i ciężaru. Improwizacja ruchowa przy wersji instrumentalnej wybranej, rytmicznej piosenki. Improwizacja ruchowa do muzyki (w wysokim rejestrze i w niskim rejestrze).

            https://www.youtube.com/watch?v=RRi2l92YHx4

            Dziecko naśladuje lekki lot płatków śniegu i ciężkie rzuty kulkami ze śniegu.

          • Wyczucie płynności ruchu, przestrzeni i czasu. Dziecko tańczy w rytmie wersji instrumentalnej wybranej, rytmicznej piosenki na zmianę – zajmując jak największą przestrzeń wokół siebie i jak najmniejszą przestrzeń (np. w miejscu).

          Król drzew – wyczucie świadomości własnego ciała. Dziecko w siadzie prostym, naśladuje przykrywanie swojego ciała liśćmi. Zaczyna od stóp i nóg, przechodzi do leżenia tyłem, kładzie liście na brzuchu, klatce piersiowej, szyi i głowie, następnie powoli wstaje – są królami drzew.

          • Spacer króla drzew – wyczucie ciężaru i siły ciała. Dziecko porusza się powoli po sali, nie uginają kolan (na sztywnych nogach), przenosząc ciężar ciała, na zmianę, na prawą nogę, na lewą nogę, z ramionami wzniesionymi w górę, przy nagraniu wybranego utworu Fryderyka Chopina. Gdy muzyka milknie, zatrzymuje się i otrzepuje ze śniegu: głowę – wykonuje delikatne, lekkie i wolne ruchy, tułów – lekkie i szybkie ruchy, nogi – mocne i szybkie ruchy (tupanie).

           

          Na koniec zajęć zapraszam do świątecznego tańcasmiley

           

          ŚRODA 22.12.2021 r.

           

          TEMAT KOMPLEKSOWY: O CZYM W ŚWIĘTA KAŻDY Z NAS PAMIĘTA?

           

          TEMAT DNIA:

          I. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej "Wigilia"

          II. "Choinka" zabawa plastyczna
           

          CELE:

          • rozwijanie mowy

          • poznawanie tradycji świątecznych

          • poznawanie nowych technik plastycznych

             

          Podstawa programowa: IV2, IV 5, IV 8,

           

          Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej "Wigilia"

          Rodzic odczytuje pytanie tygodnia. Dziecko stara się na nie odpowiedzieć, patrząc na obrazek. Wykonuje polecenia zawarte na karcie pracy.

          Polecenia:

          • Obejrzyj obrazek. Opowiedz, co się na nim dzieje.

          • Jak dzieci obchodzą święta Bożego Narodzenia?

          • Czy wszyscy spędzają święta tak samo?

          • Czy masz już plany na te święta?

          • Narysuj w pustej chmurce, co będziesz robił w święta.

          https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_kp_cz2/mobile/index.html#p=44

           

           

          Słuchanie opowiadania czytanego przez Rodzica

                Zbliżały się święta Bożego Narodzenia. Od tygodnia wszyscy domownicy byli bardzo zajęci.           W kuchni pachniały kapusta z grzybami, makowiec, sernik z brzoskwiniami i wiele innych przysmaków. Mama upiekła pierniczki i w niektórych zrobiła dziurki, żeby możne je było zawiesić na świątecznym drzewku obok bombek, gwiazdeczek i anielskich włosów.

          – Najwyższy czas ubrać choinkę – powiedziała mama.

          Tata wsadził jodłę do wielkiej donicy z ziemią, tak żeby można było ją podlewać. Dzięki temu mogła stać dłużej, a jej igiełki były zielone i pachnące. Potem oplótł jodełkę sznurem kolorowych lampek i sprawdził, czy żadna nie jest przepalona.

          – Wszystkie świecą! Reszta należy do was – stwierdził tata, przynosząc dzieciom pudełka z bombkami i innymi ozdobami. Rodzeństwo z radością rozpoczęło ubieranie choinki, bo to było ich ulubioną rodzinną tradycją. – Ciekawe dlaczego świątecznym drzewkiem jest zawsze jodła albo świerk? – zastanawiała się głośno Lena. – Może dlatego, żeby w domu pachniało lasem? Jak myślicie? I dlaczego na stole musi być zawsze dwanaście potraw, a nie na przykład sześć? Przecież nie damy rady wszystkiego spróbować.

          – Mhm... – mruknął Antek. Pozostali nic nie odpowiedzieli, bo każdy był zajęty swoimi własnymi sprawami. Janek cały czas zastanawiał się nad tym, czy noszenie toreb z zakupami sprawiło, że urosły mu mięśnie. Jak na prawdziwego sportowca przystało, już tydzień wcześniej postanowił pobić światowy rekord szybkości w… robieniu przedświątecznych porządków: pomógł tacie umyć okna, odkurzył dywan w salonie i poukładał swoje ubrania w szafie. Od dawna trenował koszykówkę i zależało mu na dobrej sprawności, więc co chwilę podskakiwał, żeby zawiesić ozdoby na najwyższych gałązkach.

          – Łap! – krzyknął Janek do brata i udał, że rzuca do niego bombkę. Antek jednak nie dał się nabrać, tylko spokojnie nawlekał pierniczki na nitki. W przeciwieństwie do Janka, martwił się, czy wybrane przez niego prezenty zadowolą najbliższych. Czy tata ucieszy się z nowej książki o kosmosie? Czy mamie spodoba się namalowany przez Antka obrazek? Czy rodzeństwo zainteresuje się kupioną przez niego grą o nazwie „Mądra flądra”? I co ważnego powinien powiedzieć, kiedy będzie składał świąteczne życzenia?  Niespodziewanie Urwis, jamnik, który uwielbiał się bawić, chwycił zębami największą gwiazdę i próbował rozerwać ją na kawałki. – Oddaj, to nie jest kość! – powiedziała Lena i odebrała psu zdobycz.  Rozbrykany Urwis potrącił ogonem najniższą gałązkę i zbił wielką srebrzystą bombkę. – Tak nie wolno! – powiedziała Lena. – Może porozmawiamy o tym w czasie wigilii? Co ty na to, Urwisku? Podobno zwierzęta mówią wtedy ludzkim głosem.

          – Strasznie hałasujecie – stwierdził ze smutkiem Antek, bo właśnie pokruszyły mu się dwa pierniczki. W tej samej chwili do pokoju weszła Ola. Położyła na stole świąteczny obrus, a pod nim sianko. Uśmiechnęła się do wszystkich

          – Wiecie, o czym teraz pomyślałam? O tym jak, miło być z wami i jakie to szczęście, że możemy te święta spędzić razem. Mama, tata i my. Dzieci spojrzały na siostrę. Po jej słowach wszyscy poczuli spokój i radość. Choinka była już pięknie ubrana i migotała, jakby nosiła na sobie sukienkę uszytą z promieni słońca. Za oknem padał śnieg, który otulił bielą drzewa i ulice, a w domu pachniało lasem i pysznym jedzeniem. – Kto mi pomoże nakryć do stołu? – zapytała Ola. – Wszyscy! – odpowiedziało rodzeństwo. – Przecież to nasze wspólne święta.

           

          Rozmowa na temat opowiadania: Rodzic zadaje dziecku pytania:

          • W jaki sposób bohaterowie opowiadania przygotowywali się do świąt Bożego Narodzenia?

          • Co było dla nich najważniejsze w tych przygotowaniach?

          • Na co zwróciła uwagę Ola?

          • Jak wy przygotowujecie się do świąt?

          • Co lubicie najbardziej w tych przygotowaniach?

           

          Przedświąteczne porządki – zabawa ruchowa.  Dziecko ilustruję ruchem opowiadanie Rodzica:

          Pora na przedświąteczne porządki. Zacznijmy od starcia kurzy na górze szafy (dzieci stają na palcach, sięgają jak najwyżej ręką) oraz pod łóżkiem (dzieci kładą się na brzuchu i wykonują ruch ręką). Zamiatamy podłogę (dzieci poruszają się krokiem dostawnym, wykonują gesty przypominające zamiatanie). Zmywamy podłogę mopem (dzieci poruszają rękami do przodu i do tyłu). Teraz myjemy okna (dzieci wykonują naprzemienne, zamaszyste ruchy rękami) i przypinamy zasłony (wszystkie palce kolejno dotykają kciuka). Na koniec pora na przedświąteczne zakupy z rodzicami. Ojej! Nasze torby są bardzo ciężkie (dzieci idą, tupiąc nogami). Należy nam się chwila relaksu (dzieci kładą się i zamykają oczy).

           

          Zajęcia 2. "Rosnąca choinka" praca plastyczna


           

          Składniki na rosnące farby są dostępne w kuchni każdego z Was.

          Wystarczy po jednej równej porcji soli, mąki oraz wody. Te trzy składniki mieszamy razem i powstaje nam bazowa masa do rosnących farb. Masę bazową możemy zabarwić barwnikami spożywczymi, startą kredą lub farbami. Naszą masę bazową barwimy na kolor zielony. Farbę nakładamy łyżeczką na kartkę z bloku technicznego. Gdy już mamy nałożona farbę wkładamy prace do mikrofalówki na 30 sekund, lub do piekarnika na około kilka minut. Masa do wypieczeniu wysycha, twardnieje i unosi się, tworząc efekt 3d. Następnie smarujemy choinkę klejem i posypujemy brokatem. Na końcu można też dodać cekiny lub inne ozdoby.

          Na koniec zajęć zapraszam do obejrzenia prezentacji "W oczekiwaniu na Święta Bożego Narodzenia".

                    W_oczekiwaniu_na_Swieta_Bozego_Narodzenia.pptx

           

          WTOREK 21.12.2021 r.

           

          TEMAT KOMPLEKSOWY: O CZYM W ŚWIĘTA KAŻDY Z NAS PAMIĘTA?

           

          TEMAT DNIA:

          I. „Zimowy krajobraz“ – praca plastyczna.

          II. Zabawy językowe – zagadki, łączenie zdań z wykorzystaniem spójników a, i.
           

          CELE:

          • zapoznanie z techniką
            farbującej bibuły,

          • rozwijanie kompetencji językowych.

             

          Podstawa programowa: IV.8., IV.2, IV.5.

           

          Środki dydaktyczne: pocięte kawałki bibuły w różnych kolorach (oprócz białego), obrazy: Vincenta Van Gogha ( Pejzaż ze śniegiem ), Ivana Szyszkina ( Na dzikiej północy), Hendricka Avercampa (Zabawy na lodzie), Rafała Malczewskiego (W Tatrach) lub album ze sztuką o tematyce zimowej, biały brystol formatu A4, gładka bibuła w odcieniach kolorów niebieskiego i fioletowego – pocięta na kwadraty, biała kredka świecowa, spryskiwacz z wodą, papierowa taśma malarska, kilka białych kartek formatu A4, markery, koło z papieru z narysowaną śnieżynką (pocięte na 6 części), kredki (pisaki, pastele olejne).

           

          Vincent Van Gogh "Pejzaż ze śniegiem"

           

                                               

          Ivan Szyszkin "Na dzikiej północy"

           

          Hendrick Avercamp "Zabawy na lodzie"

           

          Rafał Malczewski "W Tatrach"

           

          Zajęcia 1. Zimowy krajobraz – zajęcia plastyczne.

           

          • Pocięte kawałki bibuły w różnych kolorach (oprócz białego).
            Rodzic prosi, by dziecko ustaliło, które kolory kojarzą mu się z zimowym krajobrazem. Gdy dziecko wybierze kolory, rodzic prosi o prezentację z przykładami, np. granatowy jak wieczorne niebo, brązowy jak pnie drzew, itp. Po prezentacji rodzic odkłada wybrane kolory bibuły, by dziecko mogły ich użyć w pracy plastycznej.

             

          • Zima w sztuce – zapoznanie dzieci w wybranymi przykładami twórczości artystycznej.
            Obrazy: Vincenta Van Gogha (Pejzaż ze śniegiem), Ivana Szyszkina (Na dzikiej północy), Hendricka Avercampa (Zabawy na lodzie), Rafała Malczewskiego (W Tatrach) lub album ze sztuką o tematyce zimowej – fot. powyżej.
            Rodzic prezentuje dziecku obrazy wybranych artystów oraz zadaje pytania:
            - Jakie kolory widzisz na tych zimowych pejzażach?
            - Co czujesz, gdy patrzycie na te obrazy?
            - Czy przyroda zimą jest pokazana na wszystkich obrazach w taki sam sposób?
            - Czy zima przedstawiona na obrazach przypomina ci pogodę, którą widzimy dziś za
            oknem?
            - Który obraz podoba ci się najbardziej? Dlaczego?

             

          • Zimowy krajobraz – wykonanie pracy plastycznej, cz. I.
            Biały brystol formatu A4, gładka bibuła w odcieniach kolorów niebieskiego i fioletowego – pocięta na kwadraty, biała kredka świecowa, spryskiwacz z wodą, papierowa taśma
            malarska. Rodzic mówi: Na dzisiejszych zajęciach wykonamy zimowy krajobraz. W czasie pracy pamiętaj o obrazach, które oglądaliśmy.
            Dziecko zakleja dół kartki dwoma lub trzema rzędami taśmy malarskiej. Na pozostałej części białą kredką świecową rysuje wzory (np. płatki śniegu), pryska wodą na kartkę i układa kwadraty bibuły w dowolny sposób. Technika pracy polega na systematycznym moczeniu bibuły. Należy jednak uważać, by nie rozmiękczyć zbytnio brystolu. Pracę należy
            pozostawić do wyschnięcia.

            Cz.II. - Gdy prace wyschną, dziecko zdejmuje bibułę i taśmę papierową. Wzory narysowane kredką świecową powinny pozostać białe na batikowym niebieskim tle z bibuły. Dziecko może dorysować kolejne elementy zimowego krajobrazu pisakiem, kredką lub pastelą olejną. Kompozycję można uzupełnić bałwankami z masy solnej.

             

            Zajęcia 2. Zabawy językowe – zagadki, łączenie zdań z wykorzystaniem spójników a, i.

             

          • Zagadki słowne autorstwa Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
            Rodzic odczytuje zagadki, a dziecko podają odpowiedzi.


            Biały brzuszek, głowa biała,
            biała postać doskonała.
            On nie biega, tylko stoi,
            nawet mrozu się nie boi. (bałwan)


            Leci z góry, niby piórka białe,
            jak pierzynka otula drzewa – duże, małe,
            lecz gdy mrozu już nie ma,
            szybko w wodę się zmienia. (śnieg)


            Co to jest, na pewno wiesz.
            Chętnie jadą na dół,
            ale na górę musisz
            ciągnąć je za sznurek. (sanki)


            Co to za deski? Choć są bez kół,
            to jeżdżą szybko z góry w dół. (narty)

             

          • Tworzymy zdania – zabawa rozwijająca kompetencje językowe.
            Rodzic podaje parami zdania lub fragmenty zdań. Dziecko łączy je ze sobą w dłuższe wypowiedzi za pomocą odpowiednich spójników.

            Np.
            Tomek ma miotłę... (i) ...marchewkę dla bałwana.
            Zimą pada śnieg... (a) ...latem pada deszcz.
            Ala jeździ na nartach... (a) ...Ola jeździ na sankach.

            Marek lepi bałwana... (i) ...domek ze śniegu.
            Zimą zakładamy ciepłe kurtki... (i) ...wełniane czapki.
            Zosia ma szalik i rękawiczki w paski... (a) ...Jarek kamizelkę w kratkę.

           

           

          Owocnej pracy!

           

                                                           

           

           

          PONIEDZIAŁEK 20.12.2021 r.

           

          TEMAT KOMPLEKSOWY: O CZYM W ŚWIĘTA KAŻDY Z NAS PAMIĘTA?

           

          TEMAT DNIA:

          1. „Zimowe zabawy badawcze“ - rozwijanie myślenia przyczynowo – skutkowego, badanie właściwości śniegu i lodu. Dziecko bierze udział w eksperymentach: ciepło, zimno; lodołamacz, kolorowy lód, zamrażamy wodę.

          2. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 (metodą Rudolfa Labana I.8.)

           

          CELE:

          • dz. rozwija mowę,

          • aktywnie uczestniczy w eksperymentach, zabawach badawczych.

          • rozwija myślenie przyczynowo-skutkowe,

          • bada właściwości śniegu i lodu,

          • rozwija sprawność fizyczną.

           

          Podstawa programowa: IV.13, IV.18, I.8.

           

          Środki dydaktyczne: koła z białego papieru z narysowanymi śnieżynkami – 10 dużych,
          10 małych, trzy miski: jedna z zimną wodą, druga z ciepłą wodą, trzecia z letnią wodą, cztery przezroczyste pojemniki tej samej wielkości, naklejki (dowolne), śnieg lub kostki lodu, sól, mąka, cukier, szklanka z ciepłą wodą, duża kostka lodu (z zabarwionej wody), marker, pojemnik z przykrywką, woda zabarwiona barwnikiem spożywczym, lupy, obręcz, mała miękka piłka, tamburyn, trójkąt, kastaniety, nagranie dowolnego dynamicznego utworu muzycznego, Zeszyt Supersmyka, s. 40.

           

           

          1. Zeszyt Supersmyka – dokonywanie analizy słuchowej, rozwijanie sprawności manualnej, przeliczanie. Zeszyt Supersmyka, s. 40.

            (https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_zeszyt/mobile/index.html#p=42)


            Polecenia:
            - Wyszukaj i zaznacz na obrazku elementy, w których nazwach słyszysz głoskę s.
            - Policz śnieżynki każdego rodzaju. Wpisz ich liczbę w puste pola. Których śnieżynek jest najwięcej? Otocz je pętlą.
            - Rysuj szlaczek po śladach, a potem – samodzielnie.

           

          1. Duża śnieżka, mała śnieżka – zabawa logorytmiczna (elementy metody Zoltána Kodályego). Wykorzystujemy koła z białego papieru z narysowanymi śnieżynkami – 10 dużych, 10 małych. Rodzic prezentuje koła i mówi: Oto śnieżki. Jedne z nich są większe, inne mniejsze. Gdy duża śnieżka upadnie na ziemię, słychać głośne i długie TAAAA. Gdy spadnie mała śnieżka, słychać krótkie TI. Następnie rodzic układa w szeregu kilka śnieżek: duża – mała – duża – duża – mała – mała, i odczytuje: TAAAA – TI – TAAAA – TAAAA – TI – TI. Po takiej prezentacji rodzic i dziecko naprzemiennie układają dla siebie wzór tataizacji. TAAAA i TI można zamienić na tupanie i klaskanie.

             

          1. Eksperymenty.

             

          1. Ciepło, zimno – eksperyment. Trzy miski: jedna z zimną wodą, druga z ciepłą wodą, trzecia z letnią wodą. Rodzic przygotowuje trzy miski z wodą o różnej temperaturze. Dzieci wkładają jedną rękę do miski z zimną wodą, drugą do miski z ciepłą wodą i trzymają przez kilka minut. Następnie wyjmują ręce i, po ich otrzepaniu z wody (bez wycierania), wkładają do miski z letnią wodą. Każda z tych dłoni będzie inaczej odczuwać temperaturę – ręka, która była w ciepłej wodzie, z powodu odpływu ciepła, będzie odczuwać zimno. Ręka wyjęta z zimnej wody poczuje dopływ ciepła i takie będzie też odczucie temperatury wody.

             

          2. Lodołamacz – eksperyment. Cztery przezroczyste pojemniki tej samej wielkości, naklejki (dowolne), śnieg lub kostki lodu, sól, mąka, cukier. Rodzic wypełnia cztery pojemniki ubitym śniegiem/lodem i mówi: Do pierwszego pojemnika ze śniegiem wsypię trochę cukru, do drugiego pojemnika wsypię trochę soli, do trzeciego trochę mąki. Czwarty pojemnik zostawię tylko ze śniegiem, by sprawdzić, jak szybko się stopi. Jak myślicie, który z produktów sprawi, że śnieg/lód stopnieje? Jeżeli uważacie, że cukier, przyklejcie naklejkę na pierwszym pojemniku. Jeżeli myślicie, że sól najszybciej roztopi śnieg, przyklejcie naklejkę na drugim pojemniku. Jeżeli myślicie, że mąka najszybciej roztopi śnieg, przyklejcie naklejkę na trzecim pojemniku. Po głosowaniu dziecko bawią się dowolnie, rodzic co jakiś czas organizuje zbiórki, żeby dziecko mogło zaobserwować efekty działania poszczególnych produktów na śnieg/lód. Wnioski: Sól roztapia śnieg – dlatego w śnieżne zimy chodniki są posypywane solą, aby ludzie się na nich nie ślizgali.

             

          3. Kolorowy lód – eksperyment. Szklanka z ciepłą wodą, duża kostka lodu (z zabarwionej wody), marker. Rodzic wlewa wodę do szklanki i zaznacza jej poziom w naczyniu markerem. Do szklanki wrzuca dużą kostkę kolorowego lodu. Po pewnym czasie poziom wody się podniesie, a jej kolor się zmieni. Wnioski: Lód rozpuszcza się w wodzie, topiąc się i mieszając równomiernie z wodą w naczyniu.

             

          4. Zamrażamy wodę – eksperyment. Pojemnik z przykrywką, woda zabarwiona barwnikiem spożywczym. Dziecko nalewa wodę do pojemnika, po sam brzeg, a następnie rozpuszcza w niej wybrany barwnik spożywczy. Następnie zamyka pojemnik wieczkiem. Rodzic kładzie pojemnik w miejscu, gdzie jest ujemna temperatura (na zewnętrznym parapecie lub w zamrażalniku). Następnego dnia dziecko ogląda pojemnik, który został rozszczelniony przez lód. Dziecko zastanawia się, dlaczego tak się stało. Wnioski: Lód potrzebuje więcej miejsca niż woda, ponieważ ma większą objętość.

           

           

          II. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 (metodą Rudolfa Labana I.8.)


          Nagrania: wersji instrumentalnej dowolnej piosenki, wybranej piosenki, wersji rytmicznej
          melodii (płyta CD), muzyki w wysokim rejestrze i w niskim rejestrze (płyta CD), nagranie
          utworu Fryderyka Chopina (płyta CD), odtwarzacz CD.

          • Wyczucie własnego ciała. Dziecko poruszają się w rytmie wersji instrumentalnej wybranej piosenki, według własnej inwencji twórczej.

          https://www.youtube.com/watch?v=TjhbQDfI0rg – VIVALDI „ZIMA“

          Gdy muzyka milknie, zatrzymuje się, a następnie wykonuje ćwiczenia wskazanymi przez rodzica częściami ciała:
          • ćwiczy głowę i szyję – wykonuje skłony, skręty, krążenia,
          • ćwiczy tułów – wykonuje skłony, opady, skręty, krążenia,
          • ćwiczy ramiona i dłonie – wykonuje wymachy, wznosy, krążenia ramion i dłoni, ruchy palców, klaskanie,
          • ćwiczy nogi i stopy – wykonuje podskoki, wspięcia, wymachy, tupanie.
          Gdy dziecko usłyszy dźwięki muzyki, powraca do swobodnej improwizacji ruchowej.

           

          • Przygotowania do zimy – wyczucie siły (ciężaru). Dziecko naśladuje rąbanie drzewa siekierą, następnie – przewracanie go na ziemię mocnym pchnięciem – wykonuje mocne i szybkie ruchy. Naśladuje chwytanie za gałęzie, przeciąganie ściętych drzew, toczenie pni drzew – wykonuje mocne i wolne ruchy. Naśladuje zrywanie liści ze ściętych drzew – wykonuje lekkie i szybkie ruchy. Naśladuje podrzucanie zebranych liści do góry i ich opadanie na ziemię – wykonuje lekkie i wolne ruchy.

             

          • Podmuch wiatru – wyczucie ciężaru ciała i przestrzeni. Silny podmuch wiatru powoduje spadanie śniegu z drzew – dziecko podskakuje w górę w szybkim tempie, przechodzi do przysiadu. Wiatr unosi z ziemi płatki śniegu do góry – z przysiadu dziecko wykonuje szybkie przejście do stania. Płatki śniegu fruwają w powietrzu i powoli opadają – dziecko porusza się w różnych kierunkach: na palcach, na lekko ugiętych kolanach, przechodzi do leżenia. Dziecko biega, wyciąga ramiona jak najwyżej i jak najdalej – łapie opadające płatki śniegu. Przeskakuje przez zaspy śniegu i ścięte drzewa. Odpoczywa w różnych pozycjach, zajmując jak najwięcej miejsca – powoli robi „aniołka” na śniegu, jak najmniej miejsca – chowa się pod „choinkami“.

             

          • Wirujący taniec płatków śniegu – umiejętność współdziałania z grupą. Płatki śniegu fruwają w powietrzu – dziecko tańczy przy wybranej piosence. Gdy muzyka milknie, tworzy łańcuch z płatków śniegu – łapie się za ręce z rodzicem/innymi domownikami, wszyscy formują duże koło, poruszają się po jego obwodzie krokiem odstawno-dostawnym, przy nagraniu piosenki. Podczas krótkiej przerwy w nagraniu piosenki rozbiegają się, by kontynuować indywidualny taniec płatków śniegów.

             

          • Szukanie zguby – wyczucie przestrzeni i czasu. Dziecko pogubiło w lesie ulubione maskotki, więc rozpoczyna poszukiwania – chodzi, biega w różnych kierunkach, przyjmuje pozycje na czworakach, w leżeniu, w klęku, wykonuje skłony tułowia – szuka w śniegu, w zaspach, zagląda pod choinki.

             

          • Wyczucie płynności ruchu i ciężaru. Improwizacja ruchowa przy wersji instrumentalnej wybranej, rytmicznej piosenki. Improwizacja ruchowa do muzyki (w wysokim rejestrze i w niskim rejestrze).

             

            https://www.youtube.com/watch?v=RRi2l92YHx4

             

            Dziecko naśladuje lekki lot płatków śniegu i ciężkie rzuty kulkami ze śniegu.

             

          • Wyczucie płynności ruchu, przestrzeni i czasu. Dziecko tańczy w rytmie wersji instrumentalnej wybranej, rytmicznej piosenki na zmianę – zajmując jak największą przestrzeń wokół siebie i jak najmniejszą przestrzeń (np. w miejscu).

             

          • Król drzew – wyczucie świadomości własnego ciała. Dziecko w siadzie prostym, naśladuje przykrywanie swojego ciała liśćmi. Zaczyna od stóp i nóg, przechodzi do leżenia tyłem, kładzie liście na brzuchu, klatce piersiowej, szyi i głowie, następnie powoli wstaje – są królami drzew.

             

          • Spacer króla drzew – wyczucie ciężaru i siły ciała. Dziecko porusza się powoli po sali, nie uginają kolan (na sztywnych nogach), przenosząc ciężar ciała, na zmianę, na prawą nogę, na lewą nogę, z ramionami wzniesionymi w górę, przy nagraniu wybranego utworu Fryderyka Chopina. Gdy muzyka milknie, zatrzymuje się i otrzepuje ze śniegu: głowę – wykonuje delikatne, lekkie i wolne ruchy, tułów – lekkie i szybkie ruchy, nogi – mocne i szybkie ruchy (tupanie).

           

           

           

           

           

          Temat kompleksowy: „Jaki plan na jesień mają zwierzęta?”

           29.10.2021 r. - Piątek

           Temat: Zabawy z piosenką Jesień w lesie.

          Cele operacyjne:

          Dziecko:

          - wykonuje układ ruchowy do piosenki,

          - aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.

          Podstawa programowa: I.5, I.8, IV.7,

           

          Zajęcia 1

          1. Utrwalenie piosenki Jesień w lesie.

          31-Maja_Sikora___Jesien_w_lesie_100(2).mp3

           

          2. Wyścigi z orzechami – zabawa ruchowa.

           

          Rodzic przygotowuje łyżkę dla dziecka oraz rozkłada na podłodze skakanki, tworząc z nich trasę. Dziecko umieszcza orzech na łyżce i próbuje przejść trasę w taki sposób, aby orzech nie spadł z łyżki.

          3. Jesień w lesie – zabawa ruchowa.

          Zwrotka 1

          Skacze ruda wiewióreczka

          po wysokich drzewach,

           

          jesień mija,

          więc zapasy  szybko robić trzeba.

          Refren

          Wiatr jesienny goni chmury

          i deszcz pada z nieba.

          Już niedługo przyjdzie zima,

          zimę przetrwać trzeba.

          Zwrotka 2

          Ptaki dawno odleciały

          gdzieś za ciepłe morze,

          my musimy w lesie przeżyć

          miesiące zimowe.

          Refren

          Wiatr jesienny goni chmury…

           

          Zwrotka 3

          Jeż szykuje już posłanie

          za ogromnym dębem,

          pod kołderką z suchych liści

          pewnie cieplej będzie.

           

          Refren

          Wiatr jesienny goni chmury…

           

          Zwrotka 4

          Szumią, szumią stare sosny,

          Idzie zima sroga.

          Trzask, trzask łamie wiatr gałęzie,

          Miś się w norze chowa.

          Refren

          Wiatr jesienny goni chmury…

           

           

          dzieci wykonują cztery skoki obunóż w przód,

          uniesionymi do przodu rękami naśladują trzymanie orzecha,

          przenoszą ręce na biodra,

          naśladują zbieranie orzechów,

           

           

          unoszą ręce nad głowy i kołyszą nimi rytmicznie naśladują padający deszcz,

          krzyżują ręce i pocierają przedramiona (jest zimno),

           

          przechodzą do koła, maszerują jedno za drugim,

          wyciągniętymi na boki rękami naśladują ruchy skrzydeł ptaków,

           

           

          zatrzymują się, zwracają przodem do środka koła, wykonują takie same ruchy jak po pierwszej zwrotce,

           

          podają sobie ręce w parach, obracają się w małych kołach,

          przechodzą do przysiadu, opuszczają głowy,

           

           

           

          przechodzą do pozycji stojącej i w parach wykonują takie same ruchy jak po pierwszej zwrotce,

           

          wykonują młynek przed sobą: w górę, w dół,

           

          pocierają rytmicznie dłonią o dłoń,

           

           

          tak samo jak po pierwszej zwrotce.

           

           

          4. Jeże, lisy, niedźwiedzie – zabawa ruchowa.

          Rodzic prezentuje zdjęcia różnych zwierząt. Dziecko przemieszcza się po pokoju, naśladując ich ruchy.

           

          Zajęcia 2 - ćwiczenia gimnastyczne

          1. Dziecko spaceruje po dywanie, na umówiony sygnał, np. klaśnięcie jak najszybciej siada na krześle, staje na jednej nodze, kładzie się na brzuchu, itp.

          2. Wierszowanka-pokazywanka

          Ręce w dole, ręce w górze,

          Rysujemy koło duże,

          Skok do góry, ręce w bok,

          Teraz w przód zrób jeden krok,

          Skok do tyłu, skok na jednej nodze,

          Teraz usiądź na podłodze.

          3. Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą na przeciwko siebie:

          - podawanie do siebie piłki rękami (ramiona ułożone w bok, łokcie uniesione)

          - siłowanie – obie osoby trzymają piłkę. Na sygnał każdy ciągnie piłkę do siebie licząc np. do pięciu. Wygrywa ten, kto zabierze piłkę.

          - klaskanie – dziecko powtarza rytm, którą rodzic pokaże (przy uniesionych łokciach).

          - dmuchanie – podawanie  do siebie piłeczki ping-pongowej dmuchając ją.

          - podaj butelkę! – turlanie stopami butelki  do siebie.

          - kręgle – potrzebujemy do tej zabawy więcej butelek. Leżąc na brzuchu w pewnej odległości od butelek “kręgli” przewracamy je tocząc piłkę palcami stóp lub rękami (łokcie uniesione, w bok).

          Na koniec zapraszamy do krótkiego odpoczynku przy muzyce relaksacyjnej.

          Miłej zabawy!

           

          Temat kompleksowy: „Jaki plan na jesień mają zwierzęta?”

           28.10.2021 r. -Czwartek

           Temat: " Czas zmieniać futro na zimowe"

           Cele operacyjne:

          Dziecko:

          • dokonuje obserwacji, formułuje wnioski,

          • wie, jakie zwierzęta zmieniają futro na zimę,

          • aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.

           

          Podstawa programowa: I 5, 7, 9, IV 1, 2, 8,13, 18

           

          1. Zabawa bieżna Czy potrafisz?

          Dziecko biega w jednym kierunku, rodzic gra na bębenku (lub innym instrumencie, przyborze dostępnym w domu). Na przerwę w grze dziecko zatrzymuje się i wykonują ćwiczenia wskazane przez rodzica, np.: skakanie obunóż, na jednej nodze, robi przysiady, skłony, klaskanie.

          2. Ćwiczenia drobnych ruchów rąk.

          Dzieci wykonują ćwiczenia rękami, naśladując rodzica np.:

          − zaciskają cztery razy piąstki,

          − witają się palce – stykają kolejne opuszki palców jednej ręki z palcami drugiej ręki, naciskając na nie (kciuk z kciukiem, palec wskazujący ze wskazującym…),

          − naśladują grę na pianinie.

           

          3. Zabawa Zgadnij, co trzymasz w ręce.

          Rodzic przygotował różne zabawki różniące się nie tylko kształtem, ale i kolorem. Dziecko ogląda je, nazywa, określa kolory. Następnie dziecko siada tyłem do rodzica, ręce wyciąga do tyłu, a on daje mu do rąk wybrane zabawki. Dziecko poprzez dotyk rozpoznaje zabawki, podaje ich nazwy i kolory.

          4. Ciepło – zimno – zabawa ruchowa.

          Rodzic zawiązuje dziecku chustę na oczach. Chowa wybrany przedmiot. Gdy przedmiot jest już dobrze ukryty, dziecko zdejmuje chustę. Rodzic podpowiada szukającemu, mówiąc: Ciepło, jeśli zbliża się do szukanego przedmiotu lub: Zimno, gdy się od niego oddala. Jeśli dziecko jest bardzo blisko szukanego przedmiotu, rodzic mówi: Gorąco, a gdy za bardzo się oddali: Mróz. Kiedy przedmiot zostanie odnaleziony, dziecko zasłania oczy rodzicowi i zabawa zaczyna się od początku.

          5. Jakim zwierzętom jest potrzebne futro? – zabawy badawcze.

          Rodzic pyta: jak zwierzęta przygotowują się do zimy? W razie potrzeby przypomina dziecku, że zwierzęta: gromadzą zapasy (np. wiewiórka), odlatują do ciepłych krajów (np. bocian, słowik, jaskółka), zasypiają (np. niedźwiedź, jeż), zmieniają kolor futra, żeby lepiej się maskować wśród śniegu (np. zając bielak), lub zmieniają futro na zimowe (np. sarny, lisy, jelenie).

          Rodzic wyjaśnia, że zwierzęta wytwarzają przed zimą specjalną sierść. Pomiędzy włoskami wyrastają im delikatne włoski wełniste (puchowe), które doskonale chronią przed chłodem i mrozem.

          6.Czy wełna daje ciepło? – zabawa badawcza.

          Wełniany koc. N. mówi, że nie tylko zwierzęta potrzebują dodatkowej warstwy futerka, aby przetrwać chłody. Ludzie także w chłodne jesienne i zimowe dni zakładają na siebie dodatkowe ubrania (np.: grube kurtki, czapki, szaliki, rękawiczki, ciepłe swetry i buty), żeby nie marznąć. Wszystko po to, żeby szybciej się ogrzać. Tę dodatkową warstwę futerka u zwierząt można porównać np. do koca, którego używamy, żeby się ogrzać, kiedy jest nam zimno. Rodzic zawija dziecko w koc. Po chwili pyta dziecko, co czuje, czy jest mu cieplej niż przed tym, jak zostało owinięte kocem, czy miło jest leżeć w ciepłej dodatkowej osłonce. Wniosek: W czasie chłodów ubieramy się cieplej, aby ogrzać nasze ciała. Ta dodatkowa warstwa ubrań chroni przed chłodem.

           

          7. Karty pracy, cz. 1, s. 73

          Zadania dla dziecka:

          - wskaż na zdjęciu zimowego krajobrazu zające i łasice. Policz, ile jest zwierząt każdego z tych gatunków. Przy zdjęciach zwierząt wpisz ich liczbę. Wyjaśnij, czemu służy zimowa zmiana koloru futra.

          - nazwij zwierzęta przedstawione na zdjęciach. Połącz poznane litery z ich miejscami w nazwach zdjęć.

           

           

          8. Leśne zwierzęta- praca plastyczna z papierowych talerzyków.

          Dziecko wykonuje przestrzenną prace plastyczną. Tworzy do wyboru :wilka, sowę, jeża lub liska. Talerzyki maluje farbkami lub wykleja kolorowym papierem. Następnie dziecko dokleja oczy, uszy, skrzydła, tak jak na załączonym zdjęciu 😊

           

           

           

          Temat kompleksowy: „Jaki plan na jesień mają zwierzęta?”

           

          27.10.2021 r. Środa

           

          Temat: " Wiewiórka", "Jakie ptaki witamy, a jakie żegnamy?"

           

          Cele, dziecko:

          • wykonuje pracę plastyczną,

          • dokleja ogon z liści do ilustracji wiewiórki,

          • dorysowuje orzech w jej łapkach.

           

          Podstawa programowa: I7, IV8

           

          1. Zabawy dowolne przy piosence "Jesień w lesie" – utrwalenie tekstu piosenki wprowadzonej we wtorek 26.10.2021 r.

           

          ZAJĘCIE I

           

          1. Praca plastyczna – do wykonania pracy plastycznej potrzebne będą: karta nr 7 (wyprawka), klej, nożyczki, liście, kredki.

            Zadanie dla dziecka: doklej ogon z liści do ilustracji tułowia wiewiórki, jak na zdjęciu poglądowym. Dorysuj orzech w łapkach zwierzątka. Możesz także dorysować jesienne liście i drzewa w tle.

               

          ZAJĘCIE II

           

          1. Jakie ptaki witamy, a jakie żegnamy? – przyloty ptaków i odloty ptaków - dziecko- wzbogaca słownictwo o wybrane nazwy ptaków (bocian, jaskółka, dudek, sowa, dzięcioł, sikorka, gil), potrafi wyjaśnić, czym są przyloty ptaków i odloty ptaków,

             

          Podstawa programowa: IV4,5,18

           

          Rodzic prezentuje Tablicę demonstracyjną nr 30, przedstawiającą ptaki, następnie prosi o wskazanie ptaków: wędrownych, osiadłych i zimujących w Polsce. Dziecko wskazuje ptaki, jednocześnie je nazywając.
          Rodzic pyta:
          - Dlaczego ptaki odlatują z Polski na zimę?
          - Dokąd lecą ptaki?
          - Co muszą robić ptaki osiadłe i zimujące, aby przetrwać zimę?
          - W jaki sposób możemy pomóc ptakom przetrwać zimę?

               

          1. Karty pracy, cz. 1, s. 72.
            Zadanie dla dziecka:
            - Rysuj szlaczek po śladach.
            - Narysuj gila po śladzie.

            - Pokoloruj go według wzoru.

            - Powiedz, jak wygląda ten ptak.

            - Otocz niebieską pętlą ptaki, które zostają z nami na zimę.
            - Czerwoną pętlą otocz te, które opuszczają Polskę na czas zimy.

            - Zieloną pętlą te, które przylatują do Polski, by tu spędzić zimę. -

            - Narysuj symbol śnieżynki i oznacz nim ptaki, które możemy spotkać zimą w naszym kraju.

                     

           

           

          Udanej zabawy!

                   

           

           

                                                     

           

           

           

          Temat kompleksowy: „Jaki plan na jesień mają zwierzęta?”

          26.10.2021 r. Wtorek

          Temat: Zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby 4. Zapoznanie z piosenką Jesień w lesie.

           

          Cele operacyjne

          Dziecko:

          • liczy w dostępnym mu zakresie,

          • rozpoznaje i nazywa zapis cyfrowy liczby 4,

          • wykonuje układ ruchowy do piosenki,

          • wzbogaca słownictwo o wybrane nazwy ptaków.

           

          Podstawa programowa:

          I.8, I.5, IV.7, IV.12,

           

          Stary niedźwiedź mocno śpi – zabawa powitalna.
          Rodzic wybiera, kto staje się niedźwiedziem jako pierwszy. Niedźwiedź przykuca. Pozostali uczestnicy zabawy/uczestnik chodzi/chodzą wokół niego, śpiewając piosenkę.


          Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi.
          My się go boimy, na palcach chodzimy.
          Jak się zbudzi, to nas zje, jak się zbudzi, to nas zje.
          Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi
          druga godzina – niedźwiedź chrapie,
          trzecia godzina – niedźwiedź łapie!
          Gdy zaczyna się wyliczanie godzin, wszyscy się zatrzymują i kiwają palcem w rytm wyliczania. Na słowa Niedźwiedź łapie! niedźwiedź się budzi i chwyta jedno dziecko z koła, które zajmuje jego miejsce w środku koła. Zabawę powtarzamy.

           

          Zajęcia I Zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby 4.

          1. Orzechy wiewiórki – przeliczanie, szeregowanie.
          Rodzic prosi dziecko, żeby uważnie słuchały opowiadania o tym, co się przydarzyło wiewiórce.
          Rodzic opowiada, że wiewiórka zebrała orzechy, żeby schować je w dziupli jako zapasy na zimę.
          Gdy wskoczyła na pierwszą gałązkę, wypadły jej… (tu wrzuca 3 orzechy do pudełka, a dziecko przeliczają, ile orzechów spadło) 3 orzechy. Rodzic prosi, żeby dziecko pokazało kartonik z liczbą 3. Rodzic kontynuuje opowiadanie, mówiąc, że gdy wiewiórka wskoczyła na drugą gałązkę, wypadły jej… 2 orzechy. (Rodzic wrzuca orzechy do kolejnego pudełka,
          dziecko je przelicza i kartonik z liczbą 2). Gdy wskoczyła na trzecią gałązkę, wypadł jej… 1 orzech. (Rodzic wrzuca orzech do następnego pudełka. Dziecko przelicza i pokazuje kartonik z liczbą 1). Rodzic prosi o odczytanie kolejnych liczb, potem o ułożenie ich w kolejności do najmniejszej liczby do największej.


          2. Zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby 4.
          Rodzic prosi, by dziecko do pudełka z trzema kasztanami dorzuciło jeszcze jeden kasztan.
          Rodzic zadaje pytanie: Ile kasztanów znajduje się teraz w pudełku?
          Rodzic prezentuje dzieciom kartonik z liczbą 4.
          3. Pokaz zapisu cyfrowego liczby 4.
          Rodzic omawia z dzieckiem wygląd cyfry 4. Dziecko kreśli cyfrę palcem w powietrzu, na dywanie.

          3. Praca z kartą pracy.

          https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_kp/mobile/index.html#p=72

          https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_zeszyt/mobile/index.html#p=23

          Zajęcia II Zapoznanie z piosenką Jesień w lesie.

          1.Rozgrzewka – zabawa ruchowa.
          W rytmie dowolnie wybranego przez rodzica instrumentu dzieci wykonują: podskoki z nogi na nogę, í skok, skok, zatrzymanie, í bieg drobnymi kroczkami na palcach, í cwał boczny, í kroki w przód z podskokami (kroki krakowiaka).

          2. Słuchanie piosenki Jesień w lesie.

          Jesień w lesie - piosenka

          1. Skacze ruda wiewióreczka
          po wysokich drzewach,
          jesień mija, więc zapasy
          szybko robić trzeba.
          Ref.: Wiatr jesienny goni chmury
          i deszcz pada z nieba.
          Już niedługo przyjdzie zima,
          zimę przetrwać trzeba.
          2. Ptaki dawno odleciały
          gdzieś za ciepłe morze,
          my musimy w lesie przeżyć
          miesiące zimowe.
          3. Jeż szykuje już posłanie
          za ogromnym dębem,
          pod kołderką z suchych liści
          pewnie cieplej będzie.
          Ref.: Wiatr jesienny goni chmury…
          4. Szumią, szumią stare sosny,
          idzie zima sroga.
          Trzask, trzask łamie wiatr gałęzie,
          miś się w norze chowa.
          Ref.: Wiatr jesienny goni chmury…
           

          Rozmowa na temat piosenki.

          Rodzic pyta:

          • O jakiej porze roku jest ta piosenka?

          • Jakie zwierzę w piosence przygotowuje zapasy? Dlaczego to robi?

          • Czy wszystkie ptaki odleciały do ciepłych krajów?

          Rozmowa na temat budowy piosenki.

          • Ile zwrotek ma piosenka?

          • Ile razy jest śpiewany refren?

          3. Jesienny wiatr – ćwiczenie warg i policzków.
          Dziecko maszeruje po okręgu w rytmie instrumentu. Na mocne uderzenie zatrzymuje się, wcią-
          ga powietrze nosem i wypuszcza przez zamknięte wargi. Ponownie maszeruje. Na dwa
          mocne uderzenia w bębenek wciąga powietrze nosem, wypuszcza je i naśladuje charakterystyczny odgłos wiatru na samogłosce uuuu.
           

          Temat kompleksowy: „Jaki plan na jesień mają zwierzęta?”

           

          25.10.2021 r. Poniedziałek

           

          Temat: "Zimowe zapasy" – opowiadanie A. Widzowskiej.

           

          Cele, dziecko:

          • rozwija koncentrację uwagi,

          • wypowiada się na podstawie wysłuchanego tekstu,

          • dkrywa litery m, M: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej,

          • wypowiada się na podstawie wysłuchanego tekstu, wie, w jaki sposób zwierzęta adaptują się do zmieniających się pór roku,

          • dzieli słowa na głoski, rozpoznaje i nazywa poznane litery.

           

          Podstawa programowa: IV2,3,4,5, 8,18, I.5, IV.7

           

           

          1. Stary niedźwiedź mocno śpi – zabawa powitalna.
            Rodzic wybiera, kto staje się niedźwiedziem jako pierwszy. Niedźwiedź przykuca. Pozostali uczestnicy zabawy/uczestnik chodzi/chodzą wokół niego, śpiewając piosenkę.


            Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi.
            My się go boimy, na palcach chodzimy.
            Jak się zbudzi, to nas zje, jak się zbudzi, to nas zje.
            Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi
            druga godzina – niedźwiedź chrapie,
            trzecia godzina – niedźwiedź łapie!
            Gdy zaczyna się wyliczanie godzin, wszyscy się zatrzymują i kiwają palcem w rytm wyliczania. Na słowa Niedźwiedź łapie! niedźwiedź się budzi i chwyta jedno dziecko z koła, które zajmuje jego miejsce w środku koła. Zabawę powtarzamy.

             

          ZAJĘCIE I

           

          2. Wprowadzenie do tematu tygodnia.
          Rodzic czyta opowiadanie, a następnie rozmawia z dzieckiem o jego treści.

          "Zimowe zapasy" – opowiadanie A. Widzowskiej.

           

          Dziecko ogląda obrazek, opowiada, co on przedstawia.

          https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_kp/mobile/index.html#p=68

                 

           

          Zbliżała się zima i wszystkie leśne zwierzęta zaczęły się do niej przygotowywać. Na leśnej polanie panował duży ruch. Każdy musiał zadbać o ciepły kąt i zapasy na długie i chłodne dni. Zwierzęta kopały norki, zamiatały liście, zbierały swoje ulubione przysmaki i cieszyły się kolejnym
          słonecznym dniem. Niektóre ptaki szykowały się do dalekich podróży.
          Leśna mysz ciągnęła stos ziaren na wielkim liściu i podśpiewywała cichutko: „Nie zamarznie mi ogonek, gdy zapasy są zrobione”.
          Łasica ze swoją sąsiadką zajęczycą przeglądały się w tafl wody i podziwiały swoje futra.
          – Zimą też trzeba być piękną – powiedziała łasica. – Ja zmienię kolor mojego futra na ja-
          śniejszy i będę niewidoczna na śniegu. Nawet bałwan mnie nie zauważy, gdy przyjdę porwać
          jego marchewkowy nos.
          – Przydadzą się nam korale z jarzębiny i nowy kapelusz – dodała zajęczyca.
          – Kapelusz w kolorach jesiennych liści będzie pięknie pasował do twojego szarego futra –
          odpowiedziała łasica.
          Jedna z wiewiórek siedziała na gałęzi i próbowała wcisnąć do dziupli pakunek wypełniony
          orzeszkami laskowymi. Pchała go przednimi łapkami, potem tylnymi, potrącała nosem, uderzała kitą, ale pakunek nie chciał się zmieścić do dziupli. Nagle trrrach! Z lewej strony woreczka
          zrobiła się dziura i orzeszki zaczęły spadać w dół jeden po drugim. Bęc, bęc, bęc!
          – Uwaga! – krzyknęła wiewiórka.
          Niektóre ze znajdujących się w pobliżu zwierząt zdążyły odskoczyć na bok, ale jeden
          z orzeszków laskowych spadł prosto na głowę leśnej myszy.
          – Ojej! – krzyknęła mysz i dotknęła łapkami swojego czoła. – No tak, mam wielkiego guza
          – pisnęła.
          – Tak mi przykro – powiedziała wiewiórka, zeskakując z gałęzi. – Dam ci za to garść bukowych orzeszków i suszone borówki. Przydadzą się w twojej spiżarni.
          Rodzina Dudków, jak każdej jesieni, szykowała się do odlotu do ciepłych krajów. Pan Dudek
          próbował spakować do walizki dwa eleganckie garnitury, krawat w groszki i kamizelkę z jedwabiu, ale stroje pani Dudkowej zajęły prawie całą walizkę. „Kto to widział zabierać ze sobą
          tyle sukienek, płaszczyków i torebek? I do tego osiem par butów!” – myślał.
          – Pospiesz się, kochanie, bo czekają na nas w Afryce! – zawołała pani Dudkowa, gotowa do
          drogi. – Do zobaczenia, moi mili! – pomachała skrzydełkiem do zwierząt.
          – Pozdrów od nas bociany – krzyknął do niej jeż, a potem zwrócił się do myszy:
          – Dziękuję za pyszną kawę. Teraz muszę zebrać dużo liści na legowisko i przynieść do swojej norki zapasy grzybów i owoców. Zostało niewiele czasu, bo od jutra zapowiadają wichury
          i deszcze. Pa, pa!

           

          1. Rozmowa na temat opowiadania.
            Rodzic zadaje dziecku pytania:

            -             Dlaczego na leśnej polanie panował duży ruch?
            - Czym się zajmowały ptaki?
            - Co się stanie zimą z futrem łasicy?
            - Co się przydarzyło myszce?
            - Dokąd się wybierają Dudki?
            - Dlaczego zwierzęta mają niewiele czasu, żeby przygotować się do zimy?
            - Które wydarzenia w opowiadaniu są prawdziwe, a które nie?
            - Swobodne wypowiedzi nt. opowiadania.

             

          2. Jak zwierzęta przygotowują się do zimy? – rozmowa z wykorzystaniem obrazka.
             

          3. Rodzic prezentuje obrazek i zadaje dziecku pytania:
            - Jakie zwierzęta są przedstawione na tablicy?
            - W jaki sposób przygotowują się do zimy?

                 

          4. Porządki w dziupli – zabawa logopedyczna.
            Dzieci wyobrażają sobie, że ich jama ustna jest dziuplą, którą wiewiórka będzie porządkować i remontować.

            Dziecko:
            - maluje ściany (masują językiem wewnętrzną powierzchnię policzków),
            - malują sufi (prowadzą język od górnych siekaczy w kierunku gardła),
            - przybijają gwoździe (uderzają czubkiem języka w wałek dziąsłowy za górnymi siekaczami).
             

          5.  

             

             

            ZAJĘCIE II
             

          6. Odkrywanie litery m, M: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
            Wyodrębnianie wyrazu podstawowego mama.
            Tablica demonstracyjna nr 2.


            - Rodzic prezentuje tablicę demonstracyjną i prosi dziecko o wskazanie na niej koloru pola, na którym znajduje się nazwa zdjęcia rozpoczynająca się głoską m. Dziecko wskazuje zdjęcie, którego nazwa rozpoczyna się głoską m.
             

            - Analiza i synteza słuchowa słowa mama.
            Dziecko dzieli słowo             mama na sylaby (klaszcząc) i na głoski (jedna głoska to jeden wyprostowany palec). Liczy sylaby i głoski w słowie mama. Wymienia inne słowa, w których głoska m jest na początku, na końcu oraz w środku.


            - Budowanie schematu słowa mama.
            Białe kartoniki.
            Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszą w słowie             mama. Rozsuwa kartoniki, wymawiając głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, z ilu głosek składa się słowo. Głośno wymawia głoski, dotykając kartoników.


            - Budowanie schematu słowa Marek.
            Białe kartoniki.
            Dziecko dzieli słowo             Marek na sylaby, a potem na głoski. Układa z kartoników schemat imienia.


            - Określanie rodzaju głoski m.
            Dzieci wymawiają głoskę m – długo i krótko.
            Głoska             m jest spółgłoską i oznaczamy ją kolorem niebieskim.

             

            - Budowanie modeli słów mama, Marek.
            Kartoniki: czerwone, niebieskie.
            Dziecko głośno dzieli słowa             mama, Marek na głoski.
            Pod schematami słów dziecko zaznacza miejsca głoski             m niebieskimi kartonikami. Czerwonymi kartonikami zaznaczają miejsca samogłosek w słowach mama, Marek. Pozostałe miejsca zaznaczają na niebiesko. To spółgłoski. Porównują liczbę samogłosek i liczbę spółgłosek w podanych słowach.


            - Odkrywanie litery m, M.
            Kartoniki z literami             m, M.
            Rodzic pokazuje kartoniki z literami             m, M. Dziecko omawia ich wygląd. Umieszcza litery w odpowiednich miejscach pod modelami słów mama, Marek.
            Dziecko przypomina, kiedy używamy wielkiej litery.


            - Uzupełnianie wyrazów wcześniej poznanymi literami.
            Kartoniki z literami:             m, M, a.
            Dzieci umieszczają pod modelami słów kartoniki z odpowiednimi literami. Odczytują wyrazy             mama, Marek.


            - Karty pracy, cz. 1, s. 68.
            Polecenia:
            - Pokoloruj rysunki, których nazwy zawierają głoskę             m.
            - Podziel nazwy zdjęć na głoski. Pokoloruj na niebiesko okienka – miejsca występowania głoski             m.
            - Przeczytaj.
            - Podkreśl na niebiesko litery             m, M w wyrazach.
            - Pisz litery             c, C po śladach.


            - Karty pracy, cz. 1, s. 69.
            Polecenia:
            - Obejrzyj ilustrację.
            - Przeczytaj tekst.

            https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/Supersmyki_bplus_6latek_kp/mobile/index.html#p=70